Masaż Shantala jest starożytną techniką masażu niemowląt oraz dzieci. Regularne masowanie ma pozytywny wpływ na dziecko, jak również na matkę czy inną osobę wykonującą masaż. Ten rodzaj masażu każdy może wykonywać z łatwością, jego technika wykonywania jest stosunkowo prosta do nauczenia.
Regularne masowanie dziecka codziennie albo co najmniej 3-4 razy w tygodniu daje następujące korzyści:
Dla niemowlęcia lub dziecka:
pomaga w uregulowaniu snu,
poprawia trawienie,
wycisza, uspokaja,
podnosi świadomość własnego ciała, jego granic; w ten sposób wzmaga poczucie bezpieczeństwa,
poprawia, wzmaga więzi z rodzicem,
podnosi odporność organizmu, stymuluje układ hormonalny.
Dla rodzica lub osoby wykonującej masaż:
poprawia pewność siebie, wiarę w swoje umiejętności opieki nad dzieckiem,
uspokaja,
łagodzi lub zapobiega poporodowej depresji u matek,
wzmaga oraz poprawia więź z dzieckiem,
pomaga w zrozumieniu dziecka, tego co komunikuje, jakie potrzeby próbuje przekazać.
Wpływ masażu na późniejsze życie.
Nabyta w dzieciństwie cenna umiejętność właściwej reakcji na sytuacje stresowe na stałe wchodzi w skład arsenału obronnego wieku dojrzałego. Umiejętność świadomego rozluźnienia jest niezwykle przydatna w walce z różnego rodzaju presjami, jakie wywiera na nas życie we współczesnym świecie. Okazuje się, ze rodzaj stosunków, jakie nawiązujemy z innymi ludźmi w dojrzałym wieku, jest odbiciem typu więzi, jaki wytworzył się już w dzieciństwie. Ludzie, którzy w tym okresie mieli zapewnione poczucie bezpieczeństwa (którym rodzice poświęcali dużo uwagi, brali na ręce, słuchali i mieli z nimi dobry kontakt wzrokowy; krótko mówiąc: którzy byli kochani i pielęgnowani we właściwy sposób), nie maja zwykle kłopotów w nawiązywaniu bliskich kontaktów z innymi ludźmi. Są ufni i sami budzą zaufanie. Ich związki z partnerami są szczęśliwsze, trwają dłużej i stosunkowo najrzadziej kończą się rozwodem. Natomiast dzieci, które w dzieciństwie pozbawione były takich więzi, cechuje stały niepokój i brak poczucia bezpieczeństwa. Są mniej współczujące i trudniej im zapewnić sobie pomoc ze strony innych ludzi. Nie potrafią też nawiązywać intymnego kontaktu: ich przyjaźnie czy małżeństwa często padają ofiara zazdrości, leków i oporów przed zbyt silnym zaangażowaniem się.